Hoera, we leven langer...
Het feit dat mensen langer leven dan ooit zou gevierd moeten worden als een van de grootste succesverhalen in de geschiedenis en niet als een 'probleem' worden beschouwd. Zoals het gezegde luidt: "Oud worden is beter dan het alternatief."
We leven gemiddeld 12 jaar langer dan de generatiie van onze ouders. Deze extra levensfase zinvol invullen en de maatschappij van onze kennis en ervaring laten profiteren wordt een van de grootste uitdagingen van de volgende decennia.
Grote bijdrage aan onze maatschappij
Hoe dragen senioren bij aan de samenleving? Net als elke jongere doen ze boodschappen, maken ze gebruik van diensten (die mensen in dienst hebben) en betalen ze belasting. Maar dat is nog lang niet alles. Het lijstje van de mogelijke bijdragen tot een betere maatschappij oogt indrukwekkend. Graag grasduinen we met deze reflectie even in de sterke troeven van de 55+ers zonder de pretentie te hebben volledig te zijn.
Zorg voor de (klein)kinderen
Senioren babysitten; ze zorgen voor kleinkinderen. Je kunt je alleen maar voorstellen wat er met onze economie zou gebeuren als er plotseling geen grootouders beschikbaar zouden zijn om voor de kleinkinderen te zorgen.
Hoeveel ouders zouden moeten worstelen om andere zorgopties te vinden (die al schaars zijn) - of zouden hun werk moeten missen omdat ze geen alternatieven konden vinden? Hoeveel voetbalwedstrijden of balletlessen zouden er gemist worden als oma of opa geen chauffeur speelde?
Werk voor zichzelf en anderen
Senioren doen huishoudelijk werk, huisonderhoud en tuinwerk - niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen. Ze zorgen voor vervoer of doen boodschappen voor anderen. Ze bieden emotionele steun en vriendschap, zoals de senior die bij een aan huis gebonden vriend binnenkijkt om te controleren of alles in orde is en blijft voor een praatje.
Zorg voor de partner en vrienden
Senioren zorgen voor echtgenoten of vrienden. Denk aan de vrouw die steeds meer verantwoordelijkheden in en buiten het huis op zich neemt terwijl haar man zwak begint te worden. Ze ziet zichzelf misschien niet als een verzorger, maar wat zou er zonder haar met hem gebeuren? Wie zou de boodschappen doen, boodschappen doen, koken, hem naar medische afspraken brengen?
Andere familieleden zijn niet altijd beschikbaar om te helpen. Ze wonen misschien te ver weg of hebben zelf gezondheidsproblemen. Er zijn organisaties die kunnen helpen, maar het grootste deel van deze ondersteuning wordt mogelijk gemaakt door vrijwilligers.
Dan is er de man die voor zijn vrouw zorgt die de ziekte van Alzheimer heeft (en omgekeerd), die zich van moment tot moment niet meer kan herinneren welke dag van de week het is, ongeacht welke maand of jaar, of ze gegeten heeft of wat ze net gedaan heeft. Hij zorgt ervoor dat ze zich aankleedt, goed eet, haar medicijnen inneemt, met haar naar de dokter gaat en haar leven zo normaal mogelijk houdt. Zonder hem zou ze niet meer thuis kunnen wonen, maar zou ze moeten worden opgenomen in een verzorgingshuis.
Vrijwilligerswerk
Naarmate mensen ouder worden, staan velen meer open voor het idee van het helpen van anderen. Senioren hebben veel vrije tijd en gaan op zoek naar manieren om die vrije tijdruimte zinvol te besteden. Een van de activiteiten, is door vrijwilliger te worden voor een doel waar ze sterk in geloven.
Schat aan ervaring(en)
Ouderen zijn rijk aan jaren, maar hebben ook een schat aan vaardigheden en ervaringen. Ze hebben veel moeilijke situaties in het leven meegemaakt en overleefd die we niet eens kunnen doorgronden. Wanneer mensen echter ouder worden en kwetsbaar worden, beschouwen velen hen als een grotere last dan als nog functionerende burgers.
De volgende generaties helpen
Senioren hebben ervaringen met gebeurtenissen en hoe het leven was, zelfs vóór onze eigen geboorte. Hun opgebouwde ervaringen, kennis en mogelijk gezond verstand kunnen de jongere generatie helpen bij het nemen van essentiële beslissingen over hun toekomst.
De 55+ers zijn degenen die door de decennia heen verandering hebben ervaren en kunnen begrijpen of er iets verbeterd is of niet, zoals individuele rechten, kwaliteit van leven en andere. Hun "wijsheid" maakt hen ideaal voor hun betrokkenheid bij de politiek op gemeenschaps- of gemeentelijk niveau.
Niet grijs, maar zilver
In plaats van zwartgallige visies te creëren over de impact van de 'grijze tsunami', zou het helpen als we de vergrijzende bevolking evenwichtiger zouden benaderen.
We hebben beleidsoplossingen nodig om de echte uitdagingen aan te gaan, zoals: Hoe zorgen we ervoor dat familie en vrienden die voor ouderen zorgen en zo'n belangrijke rol in hun leven spelen, de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben? Hoe bieden we ondersteuning in gemeenschappen om ze zo leeftijdsvriendelijk mogelijk te maken, zodat senioren kunnen blijven bijdragen aan de samenleving en de beste kwaliteit van leven hebben?
Het wordt hoog tijd dat we niet langer spreken over 'vergrijzing' maar over 'verzilvering'. Het maatschappelijk van kapitaal van de senioren is oneindig veel groter dan de kostprijs.
Tolerante samenleving nodig
Het erkennen van de bijdragen van senioren zou helpen om van onze samenleving een meer tolerante samenleving te maken waarin de ene generatie niet tegen de andere wordt opgezet. Het zou ook een meer accurate weerspiegeling zijn van hoe de meesten van ons in ons dagelijks leven met elkaar omgaan.
Leeftijd is maar een getal
Senioren hebben veel vrije tijd die ze graag besteden aan activiteiten die ze graag doen. Ouder worden is onvermijdelijk, maar zoals het eeuwenoude cliché luidt, is leeftijd maar een getal. Dit uiteraard met de beperkende opmerking dat de gezondheid nog moet mee willen. Heel wat 55+ers kunnen echter actief blijven na hun pensionering volgens het motto 'niets moet, alles mag'.
Kennis van handwerk en ambachten
Terwijl technologie ons dagelijks leven binnendringt, gaan veel ambachten en vaardigheden die ooit belangrijk waren verloren.
Ouderen die dergelijke ambachten en vaardigheden kennen, kunnen hun eigen werkplaatsen openen om anderen kunsten te leren zoals houtsnijwerk, metaalsmeden, breien, pottenbakken, enz. Ze kunnen fungeren als fakkeldragers van vaardigheden die binnenkort alleen in geschiedenis- en folkloremusea zullen bestaan.
Maar er is natuurlijk oneindig veel meer. De 55+ers van vandaag hebben zoveel ervaringen waaruit ze kunnen putten, en die ze graag aan de volgende generaties willen meegeven.
De hand in eigen boezem steken
Niett iedereen is altijd even positief over het feit dat we steeds ouder worden. Zo is bijvoorbeeld de reclame vooral op jongeren gericht.
Maar wordt het niet tijd dat de 55+ers zelf aan de alarmbel trekken en dat we voor onze eigen rechten opkomen? We hebben de cijfers in ons voordeel. We worden steeds talrijker, en we kunnen een kapitaal aan levenservaring inbrengen. Niet dat we nu met zijn allen op de barricades moeten staan, maar we kunnen zeker onze stem laten horen.
21 reacties
Wat is er mis met vergrijzing?
Dat zegt toch heel duidelijk waar het op staat?
Er moet inderdaad meer eerbied en respect zijn voor de grijsaards, maar dat ga je niet bekomen door een nieuw woord te gebruiken.
Dit artikel heeft niets te maken met de kleur van het haar of vergrijzing een andere naam geven, de woorden vergrijzing en verzilvering staan niet voor niets tussen enkele aanhalingstekens.
? is dit een vraag naar een soort van genootschap dat de vragen en noden van onze grijze, of zilveren , of witte of kale bevolking behartigt ? Zit het er dan nu wel in om het bewind duidelijk te maken wat een grote groep van de bevolking in de toekomst kan betekenen ??
Heel wat jaren geleden heeft er eventjes een Waardig Ouder Worden partij bestaan, maar die is verdwenen.
Staan we nu sterker omdat we een snel groter wordende groep ouderen zijn ? of ligt het aan ons dat we nog altijd in de kou staan en niet gehoord worden. Hebben we niet al jaren onze stem verloren in de politieke chaos die ons land beheerst ?
Eerst was ik blank, nu ben ik wit
Mijn grijze haren zijn nu zilver
Ben ik dan zilverwit ?
En heb ik nu zilverpoets nodig ?
Misschien word ik wel zwart.
in 1960 door Bobbejaan Schoepen
geschreven en gecomponeerd.
(refrein)
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren.
Ze bekronen je lieve gezicht.
Zij verzachten de sporen der jaren,
na een leven van werken en plicht.
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren.
Voor je rimpels van zorgen en pijn.
Ik wil trachten voor hen die ze dragen
altijd een bron van vreugde te zijn.
(strofe)
Voor die lieve oude mensen
met hun diep doorploegd gelaat
heeft mijn hart een gastvrij deurtje
dat altijd wijd open staat.
Omdat hen het harde leven
zowel leed als vreugde bracht,
hebben zij nu grijze haren
en een blik zo wijs en zacht
(refrein)
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren ...
dat is waarop iemand hoopt in zijn oude dag. maar moeilijk te verzilveren.
Na pakweg 65 actieve jaren zijn wij nog goed als onbezoldigde werkkracht, uitgemolken zolang het nog fysisch kan , bijdragen aan de samenleving : zorg voor de kleinkinderen (veruit het leukste), zorgen voor anderen (partner, familie, vrienden, kennissen, buren : dagdagelijkse zware taak ), vrijwilligerswerk (zo kom je nog eens buiten, maar dankbaarheid niet evident). Ervaring en kennis doorgeven ? Weinigen zitten er op te wachten of staan er voor open.
Oogsten wij wat we gezaaid hebben ?
Wat volgens mij belangrijker dan die woordspelingen (modern momenteel) het grote verschil? We misschien met zijn allen moeten beginnen met minder kritiek op andere mensen te hebben,
helpen wanneer je het zelf kan enz.
We moeten er niet omheen draaien, velen van ons kunnen nog heel veel bijdragen.
Maar wil de huidige jeugd dit wel? Hebben wij onze kinderen niet asociaal opgevoed?
Als ouder kan je niet anders dan fouten maken, we zijn maar ALLEN gewone mensen.
Rijk of arm, maar zelfs dit bestaat er niet. Iemand die arm is, buiten moet slapen, mensen die we naar hier laten komen om het laagst mogelijke werk te laten doen.
Wanneer we inbreng willen hebben, laat ons dan stoppen andere culturen niet te willen begrijpen. Er zitten tussen deze mensen "profiteurs", dieven enz. Maar niemand kan beweren dat dit bij "onze" mensen niet bestaat. Wanneer we al eens beginnen elkaar, ook de jeugd trachten te begrijpen, is dit misschien al geen mooi begin? Voor diegenen die twijfelen, ik heb zelf drie jongens. Dus weet waarover ik spreek. Laten we beginnen bij onszelf en zo kunnen we inderdaad veel bijdragen en belangrijk zijn voor onze maatschappij.
We vormen inderdaad een grote groep, maar wie denken jullie dat de toekomst zal moeten verzekeren? Veel van de jeugd wil nu al geen kinderen meer.........
Eens op pensioen had ik eindelijk de tijd voor mijn hobbies. Op 86 jaar heb ik nog een tiental video’s over Brugge op youtube geplaatst. https://exit.be/2023/01/22/86-jarige-dokter-actief-op-youtube-met-brugge-videos/
Zelf een bericht plaatsen?
Login of Registreer