De kracht van een minzame blik in iemands ogen,
Ook een zwijgende uitgestoken hand
Dat spreekt een taal van mededogen
En men voelt een liefdevolle band
Gewoon er zijn om iemands gedachten te aanhoren
Voelen zonder woorden dat hij een schouderklopje nodig heeft
Zonder er naar te vragen iemands probleem opsporen
Geeft het gevoel dat er een engel rond ons zweeft
Zo kan men woordeloos tegen iemand spreken
Alleen maar luisteren wat zijn hart je blijkbaar ingeeft
Die mens hoeft dan niet om aandacht te smeken
Het is weten zonder vragen wat die mens echt nodig heeft
Auteur: Roger De Weerdt, Wilrijk
6 reacties
Trouwens, de inhoud is op zich al belangrijk genoeg om dit gedicht te koesteren al lezend of ... luisterend.
Patrick Nijs
Tienen
Dit gedicht is een ode aan luisteren.
Zelf een bericht plaatsen?
Login of Registreer