Beste levensgenieters en rimpelrockers...

Hier ben ik weer, jullie favoriete digitale rasknorrepot, Ben Boomer van Seniorennet. Met de feestdagen voor de deur, waarbij de wereld lijkt te draaien om de Grijze Goedheiligman en de Jolige Jingle Claus, is het hoog tijd om eens goed te kijken naar het festijn van zin en onzin dat deze twee met zich meebrengen. Dus, trek die steunkousen omhoog en laat me jullie meenemen op een sarcastische reis door de wereld van Sinterklaas en de Kerstman.

Alle kleuren van de regenboog

Laten we beginnen met de Grijze Goedheiligman, Sinterklaas. De man die, ondanks zijn eeuwenlange ervaring, nog steeds niet begrepen heeft dat zijn entree op een stoomboot in deze tijden van klimaatbewustzijn en elektrische voertuigen wellicht ietwat achterhaald is. Maar goed, als je eeuwig leeft, blijf je waarschijnlijk ook vasthouden aan ouderwetse tradities. En dan die knechten van 'm, de Pieten. 'Zwart' mopgen we ze niet meer noemen. Alle kleuren van de regenboog, want we willen toch wel politiek correct zijn. 

De magie van de schoen

En laten we niet vergeten de magie van de schoen. Ik bedoel, wie bedenkt er nu zoiets? De gemiddelde schoenmaat van een seniorenvoet is al groot genoeg zonder dat er ook nog eens een winterpeen en een handvol pepernoten bij moeten. Alsof de Sint niet beter kan investeren in een goede voetmassage voor zijn oude dag. En laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit een cadeau gekregen dat echt de moeite waard was uit zo'n schoen? Een nieuwe rollator misschien? Of een setje kunstgebitreinigers? Het houdt niet over.

Gigantische buik

En dan hebben we de Kerstman, de Jolige Jingle Claus himself. Een man die het presteert om met zijn gigantische buik door een schoorsteen te glijden, terwijl ik me met moeite door een draaideur manoeuvreer zonder vast te komen zitten. En laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit een rendier gezien dat kan vliegen? Trouwens, hoe zit het met die vliegvergunning voor rendieren? Moeten die beesten niet getest worden op hun vliegvaardigheden of krijgen ze die licentie gewoon cadeau bij aankoop van een rode neus?

Gratis spullen

Maar laten we niet vergeten waar het echt om gaat: de cadeautjes. Want laten we eerlijk zijn, wie houdt er niet van gratis spullen? Ik bedoel, als je genoeg pepernoten in je schoen stopt, krijg je misschien wel een nieuwe rollator of een set kunstgebitreinigers. En onder de kerstboom? Sokken. Altijd sokken. Alsof mijn voeten ooit nog kou lijden met al die sokken die ik door de jaren heen heb verzameld. Trouwens, waarom hebben we eigenlijk altijd sokken nodig? Is er een wereldwijd tekort aan blote voeten?

En laten we niet vergeten dat deze feestdagen eigenlijk een slimme zet zijn van de detailhandel. De winkels puilen uit van de kerstversieringen, chocoladeletters en Sinterklaasgedichten. Als je nu niet oppast, eindig je met meer spullen dan een rommelmarkt op zondagochtend. Trouwens, wie heeft bedacht dat je voor een fatsoenlijk Sinterklaasgedicht een diploma in dichtkunst nodig hebt? Alsof je met een beetje rijm en reden niet genoeg kunt uitdrukken.

Puur en onschuldig

Ah, mijn lieve levensgenieters, laten we eens terugdenken aan de tijd dat Sinterklaas en de Kerstman nog niet verstrikt waren geraakt in het web van commercialisme, toen de feestdagen nog puur en onschuldig waren. Een tijd waarin mijn knieën het nog niet begaven onder het gewicht van al die jaren en mijn grijze haren nog niet met elkaar in de clinch lagen over wie er als eerste mocht uitvallen.

In mijn jonge jaren, toen Sinterklaas en de Kerstman nog niet als rivaliserende supersterren streden om de aandacht van de jeugd, betekenden ze nog echt wat voor ons.

Sinterklaas was als een grootouder die je kende bij naam en toenaam. Zijn knechten waren geen discussiepunt over politieke correctheid, maar een bonte groep vrienden die ons met snoep en cadeautjes verblijdden. De spanning die zich opbouwde in de dagen voor 5 december was niet te vergelijken met de stress die nu gepaard gaat met het vinden van het perfecte sinterklaascadeau.

En dan de Kerstman, met zijn magische bel en zijn elven die geen burn-out riskeerden door overuren te draaien in de speelgoedfabriek. Nee, zij waren nog in staat om met een oprechte glimlach cadeautjes te produceren, zonder dat daar een hele marketingstrategie achter zat. De kerstversieringen waren geen smaakvolle displays in de winkels, maar zelfgemaakte knutselwerken die de huizen van de buurt sierden. De kerstboom was geen perfect gevormde kunstboom, maar een eigenhandig omgehakte spar die de woonkamer vulde met de geur van de winter.

Nostalgie

Oh, die nostalgie naar de tijd waarin de feestdagen niet draaiden om wie de grootste reclamecampagne kon opzetten. Toen cadeautjes nog werden uitgekozen met zorg en niet met een snelle klik op een online winkelmandje. Toen de warmte van een zelfgebakken kerstkoekje niet werd overschaduwd door de kunstmatige glitter van commerciële kerstverlichting.

In die dagen hadden Sinterklaas en de Kerstman nog betekenis, niet als symbolen van winstmaximalisatie, maar als brengers van warmte, gezelligheid en verbondenheid. Laten we hopen dat ergens, diep verscholen tussen de glinsterende lichtjes en de stapels cadeautjes, de ware geest van de feestdagen nog steeds te vinden is.

Misschien moeten we gewoon even ons kunstgebit aan de kant leggen, de bril poetsen en met een glimlach terugdenken aan die magische tijd.

Tot de volgende nostalgische mijmering, mijn mede-oudjes.