Geen specialist

Wie mij, van cursiefje naar cursiefje, een beetje heeft leren kennen, weet dat ik niet bepaald een specialist, noch een fanaticus ben in het computerwerk. Wel integendeel. Ik meen mij te herinneren dat ik onlangs schreef al tevreden te zijn met het eenvoudig produceren van teksten en het opzoeken van een en ander, via google onder meer. En voor de rest ben ik blij dat er ter zake voor mij niet heel veel moet.

Het intrigeert mij de laatste tijd wel zoveel te lezen over A.I. (artificiële intelligentie) waarmee robotten nu klaar blijken te staan om veel werk van de mens over te nemen. Tot en met het… schrijven.

Of dat laatste ook voor cursiefjes of romans geldt, heb ik, met mijn stroeve geest ter zake, nog niet achterhaald, hoewel dat in veel commentaren toch gesuggereerd wordt. Ik stel me daarbij dan wel een en ander voor. Je hebt zo’n robot, of misschien wel een verbeterde versie van de computer of de laptop en je geeft gewoon je orders door. In de zin van:

-Ik wil nu een cursiefje over…

Of

-We beginnen nu samen, de robot en ik, aan een roman die moet gaan over dit en dat.

In welk geval letters, zinnen, lettergrepen, hoofdstukken en noem maar over het scherm vliegen. Om in de kortste keren een compleet resultaat af te leveren.

Correcties

Een enkel detail - maar dan ook echt een enkel – inspireert me daarbij, een beetje toch. Ergens, in een van de talrijke bijdragen over die mysterieuze A.I., leerde ik dat die ook de nodige correcties uitvoert en daar zou ik bij gelegenheid wel willen van profiteren. Voor mij bezorgt het schrijven van artikels, columns of boeken niet bepaald problemen, het nalezen ervan en het aanbrengen van verbeteringen wel. Elk geschrift neem ik voor ik het naar de bestemmeling doorstuur, wel drie tot vier keer door. Idem voor mijn romans, die bovenop nog gecontroleerd worden door twee uiterst bekwame en vooral echte vrienden, die Guido en Jan heten. En toch, toch is er altijd weer nog een of ander foutje blijven hangen. Ik veronderstel dat dit niet het geval zou zijn, mocht mijn werk voor verbetering door een of andere robot bewerkt worden.

Alhoewel! Ik heb op mijn computer een correctieprogramma staan, dat nogal vlot reageert als ik links of rechts eens een lettertje verkeerd intik om dan af en toe toch even te schrikken als ik zie wat er als verbetering werd aangebracht. Dus wil ik het liever allemaal maar zelf blijven doen. Ik vraag mij trouwens af hoe zo’n aan A.I. opgelegde roman, met of zonder fouten, er zou uitzien. Het hele verhaal droog en zakelijk geschreven, als men dat dan nog schrijven noemen mag? En allemaal in dezelfde, eentonige stijl op scherm gezet? Zodat niet het minste onderscheid kan gemaakt worden tussen, bijvoorbeeld, Tom Lanoye en Herman Brusselmans, om maar enkele voorname auteurs van bij ins te citeren.

We weten allemaal wel dat auteurs uit Vlaanderen nog niet al te vaak in aanmerking komen om bijvoorbeeld de Nobelprijs literatuur te winnen, maar het belet mij niet mezelf af te vragen hoe die nog gekozen kan worden als heel de wereldproductie literatuur langs de A.I. is gepasseerd. Want hoe kan men onderscheid maken tussen kunstenaars als die allemaal en om correct te blijven ‘Robot’ als achternaam zouden moeten gebruiken. Dat laatste zou dan voor mij dan wel mogen, want Robert Robot klinkt toch wel beter dan het saaie, veelgebruikte…

                                                       Robert Janssens