Wij glanzen wat we kunnen naast het pad.
Hij daar, hij liet ons los. We dwarrelden
en kwamen neer. Nu zijn we hier.
Ons blad doet wat het moet en vangt de zon – waartoe?
De steel zit er nog aan maar mondt niet uit
en krijgt al geen berichten meer van kruin
of wortels. Ga nu je gang dus, geel, rood, bruin.
Laat ons maar krullen, ritselen
en kraken. Waarna tot slot wie weet drijfnat de nervatuur zich toont.
Ets van de boom.
Uit: Zonder titel, zonder jaar
1 reactie
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nicolaas_Matsier
ofte de Nederlandse schrijver Tjit Reinsma