Ik tracht op poëtische wijze
Dat wil zeggen
Eenvouds verlichte waters
De ruimte van het volledig leven
Tot uitdrukking te brengen
Ware ik geen mens geweest
Gelijk aan menigte mensen
Maar ware ik die ik was
De stenen of vloeibare engel
Geboorte en ontbinding hadden mij niet aangeraakt
De weg van verlatenheid naar gemeenschap
De stenen stenen dieren dieren vogels vogels weg
Zou niet zo bevuild zijn
Als dat nu te zien is aan mijn gedichten
Die momentopnamen zijn van die weg
1 reactie
Pssss poessie, poessie ...poessie miauw
Hoe lok je een kat of een kater ?
.... nee laten we dat maar voor later.
Hoe lok je een méns naar POËZIE,
met .. poëzie, poëzie, .... poëzie ?
Hoe kan je zijn hart raken,
de snaren van zijn ziel betokkelen,
als de hersenen muurvast blokkeren
om het verstand te laten domineren ?
Door opnieuw en steeds weer te proberen
de rede door én met gevoel te overstijgen.
Door veel zuchten, zwoegen en hijgen
zoveel letters en woorden te sprokkelen,
opdat misschien ooit een idee, een gedachte
in een gedicht, die muur doet afbrokkelen.
En dan, ....de gaten ongedicht laten,
zodat hersenschimmen kunnen ontsnappen
aan de harteloze soldaten van het verstand,
en dolende zoekende, smachtende zielen
in het voorgeborchte van een mensenhart
hun verstand kunnen verliezen in ...POËZIE...
Psssss poëzie, poëzie.....poëzie wauw
Hier heb je enkele woorden in brokjes,
mijn ha-rt, mijn zi-el voor jouw VE-RS-tand.