Land van tegenstellingen

Amerika, het land van de vrijheid en de dapperen. Het beloofde land voor velen. De plek waar je een ultieme droom kan waarmaken. Destijds trokken veel mensen vanuit Europa naar het nieuwe land van melk en honing om er een goed bestaan op te bouwen. Maar de VS werden eveneens gebouwd op enkele duistere geheimen en zaken die wellicht voor altijd onopgelost zullen blijven.

Onder die duistere zaken zitten ook enkele veelbesproken moordzaken. Die doen ons tot op vandaag de dag nog huiveren. Een greep uit dit pakket levert een pak stof tot lezen op.

De Zaak JonBenét Ramsey

Fatale tweede Kerstdag

Op 26 december 1996 vond in het stadje Boulder, Colorado, een gruwelijke moordzaak plaats. Alles begon in de vroege ochtend van die fatale Tweede Kerstdag. Moeder Patsy Ramsey wilde haar 6-jarig dochtertje, kindermiss JonBenét, wekken omdat de familie die dag vroeg uit de veren moest wegens een lange trip naar Michigan. Patsy vond haar dochter echter niet op haar kamer en dacht dat ze al was opgestaan. Maar toen de nietsvermoedende moeder de trap afging, zag ze plotseling drie bladen papier op één van de treden liggen. Ze raapte de bladen op en las ze vluchtig. Meteen daarop rende ze naar haar echtgenoot John en maakte hem bruusk wakker. Op de bladzijden was namelijk te lezen dat iemand JonBenét had ontvoerd! De dader eiste een losgeld van 118.000 dollar en zou later die dag, zo rond 10 uur, contact opnemen met de familie. Er werd ook nog in de brief vermeld om geen contact op te nemen met de politie, iets wat de Ramseys uiteraard in de wind sloegen. Niet alleen de politie werd verwittigd, maar ook de beste vrienden van de familie. In een mum van tijd veranderde het stille huis in een waar komen en gaan van personen. Ieder had maar één ding voor ogen: de ontvoerde JonBenét zo snel mogelijk levend en wel terugvinden.

IJdele hoop

Dat werd echter al snel ijdele hoop wanneer vader John die namiddag met een vriend het hele huis gaat doorzoeken. Op een gegeven moment komt hij in de kelder en wanneer hij die opent, vindt hij het lichaam van zijn dochtertje onder een deken. In tranen komt hij ermee naar boven gerend. De zaak verandert prompt van een verdwijning in een moordzaak. Maar wie kan dit in godsnaam op zijn geweten hebben?

De eerste verdachten zijn uiteraard de ouders. En dus worden John en Patsy gevraagd naar hun relatie met hun dochter, of er wrijvingen waren enzovoort. Eén theorie ging namelijk al vlug de ronde: Patsy zou JonBenét in een vlaag van woede hebben vermoord omdat ze nog steeds in haar bed plaste. De kleine meid was namelijk gewurgd. Toch ontkenden beide ouders formeel. Maar hun vaak publieke optreden en de koelbloedigheid van John, hij wilde daags nadien al naar Michigan vertrekken, deed bij de mensen vermoeden dat ze er meer van wisten. Daarbij stond er een op de keukentafel een kommetje met ananas waar JonBenét voor haar dood nog van had gegeten. Welke ontvoerder geeft een kind nu nog snel wat ananas alvorens haar mee te willen nemen? Dat doet alleen iemand die het slachtoffertje liefhad. En overigens hoorde men later op de opgenomen tape van de 911 oproep van Patsy nog enkele stemmen op de achtergrond waarvan men zeker dacht John in te herkennen. Wat was hij aan het zeggen tegen Patsy op het moment van de oproep?

Het duurde even voordat de speurders het koppel apart kon ondervragen, maar toen het zover was ontkenden ze beiden staalhard hun dochter te hebben vermoord. Meer nog, toen hen gevraagd werd of zij mogelijke verdachten op het oog hadden, haalden ze hard uit. Ze noemden zelfs hun beste vrienden bij wie ze op Kerstavond nog hadden gedineerd. Die hadden er zoals verwacht niks mee te maken. Maar er waren buiten John en Patsy nog andere verdachten.

Van familievriend tot wildvreemde

Onderzoek op het lichaam van JonBenét leerde dat zij een schedelfractuur had opgelopen en ook kleine wondjes had die vermoedelijk door een taser waren veroorzaakt. Maar wie kon er zo dichtbij het meisje komen die nacht? Eén potentiële verdachte was een zekere Bill McReynolds, een vriend van de familie Ramsey. Die hadden enkele dagen voordien nog een groots kerstfeest bij hen thuis gehouden en Bill speelde zoals elk jaar de kerstman. Hij was dus bekend in het huis en kon zonder moeite er zijn weg vinden. Bovendien zou JonBenét later die dag een brief gekregen hebben van ‘kerstman’ McReynolds waarin hij had geschreven dat haar ‘op 2^de Kerstdag iets speciaals zou overkomen’. Wat bedoelde hij hier precies mee? Doelde hij daarmee op het feit dat hij haar ging kidnappen?  Bill werd ondervraagd door de speurders, maar die konden nergens harde bewijzen tegen hem inbrengen. Zelf ontkende hij elke betrokkenheid bij de mislukte ontvoering die tot de dood van het jonge kind zou hebben geleid. En dus moesten ze hem laten gaan.

Nieuwe verdachte

Niet lang daarna kwam er een boer naar het politiebureau die echter ook een verdachte op het oog had. Het ging om een goede vriend van hem, een zekere Michael Helgoth. Deze jongeman stierf enkele dagen na JonBenét. Zelfmoord, zo luidde de officiële conclusie. Maar de boer dacht daar anders over en later onderzoek bevestigde zijn vermoeden. Helgoth kon nooit zelfmoord hebben gepleegd, want hij werd van dichtbij door het hoofd geschoten terwijl er een kussen op werd gehouden. Maar wat Helgoth vooral verdacht maakte, was het feit dat hij eerder tegen zijn goede vriend had gezegd dat hij schulden had die hij binnenkort zou kunnen aflossen. Het ging om zo’n 60.000 dollar. Toen de boer hem vroeg hoe hij dit ging klaarspelen, kwam er een vaag antwoord. Helgoth en een vriend van hem zouden op een plan beramen waaraan ze zo’n kleine 120.000 dollar zouden verdienen die ze dan onder hun beiden zouden verdelen. En bedroeg de losgeldprijs geen 118.000 dollar? Deze prijs werd toen nog niet publiekelijk prijsgegeven, dus hoe kon de boer dan zo’n bedrag noemen? Bovendien bevestigde hij dat Helgoth wel interesse had in kleine kinderen en vandaar dat de boer in zijn hoofd de link had gelegd met JonBenét.

Foto’s van het huis van Michael Helgoth die ten tijde van de moord waren genomen, lieten zien dat deze een taser bezat. Volgens experts werd JonBenét met zulk een taser verdoofd. Er werden ook schoenen getrokken die dezelfde afdruk bezaten als die destijds in de kelder werden aangetroffen. Toeval of niet? De speurders konden echter niet hardmaken dat Michael Helgoth iets te maken had met de moord op JonBenét. Diens mysterieuze kameraad dook later op, maar zou nooit iets bekennen. Bovendien werd er destijds mannelijk DNA aangetroffen bij JonBenét dat niet overeen kwam met dat van Helgoth of diens vriend. Ook deze piste werd dus afgesloten.

Opvallende bekentenis

Jaren later kreeg een bevriend journalist van de familie Ramsey een opvallende mail binnen. Hij kwam van een zekere Daxis en deze bekende de feiten! Hij gaf zulke details prijs die buiten het korps niemand kon weten. Het kon dus niet anders dan dat deze mysterieuze man de dader was.

De speurders traceerden via het e-mailadres de locatie van waar de mails waren verstuurd en kwamen uit in Thailand. Zo vonden ze uiteindelijk de verzender, een zekere John Mark Karr. Deze was destijds de VS ontvlucht omwille van zijn pedofiele neigingen. In Thailand kon hij daar gewoon zijn gang mee gaan. Nu werd hij terug naar zijn geboorteland gebracht en in de boeien afgevoerd. Zovele jaren later bleek dat hij een valse verklaring had afgelegd. Zodoende blijft de moordenaar van  JonBenét nog steeds uit de greep van het gerecht.

Laatste ontwikkelingen

De zaak JonBenét Ramsey blijft de Amerikanen beroeren. Zeker omdat de dader nog steeds op vrije voeten is en speculaties zo blijven duren. Er werd een tijdje gedacht dat de broer de dader was. Die had namelijk vroeger JonBenét al eens geslagen met een golfclub, iets wat toen binnenshuis werd gehouden maar nu is uitgekomen. Velen denken nu dat hij toch de dader is en in een woedebui zijn zusje had vermoord. De nu jongeman blijft echter ontkennen. Zullen de speurders ooit de dader te pakken krijgen? Of zal de zaak voor altijd onopgelost blijven?

West Memphis 3

Spelende jongens

Nog een ophefmakende moordzaak waar kinderen bij betrokken zijn, is die van de zogenaamde ‘West Memphis Three’. Op 5 mei 1993 spelen drie jongetjes in het bos dat grenst aan hun straat. Die avond komen ze echter niet terug voor het avondeten, wat niet van hun gewoonte was. In volle paniek contacteren de ouders de politie. Die starten ’s anderendaags een grote zoektocht die eindigt in mineur. Later op de dag vindt één van de speurders een grote plastic zak die op de rivier drijft. In die zak zitten de drie levenloze lichamen van de kinderen. Ze waren ontkleed, tonen verwondingen over heel hun lichaam en het is duidelijk dat hun polsen waren vastgebonden. Uiteindelijk waren ze gestorven door verdrinking. Een vreselijk einde voor drie onschuldige kinderen. Welk monster had dit op zijn geweten?

Snelle oplossing

Na enkele losse tips kwamen de speurders op een zeer interessante piste. Mensen vertelden hen hoe een tiener uit de buurt vaak optrok met kinderen, een zekere Jessie Miskelley Junior. Deze zwakbegaafde jongeman woonde in een caravanpark en kreeg dikwijls het toezicht toegewezen door ouders die even weg moesten. Omdat hij zo simpel in het leven stond en erg gelukkig leek, zagen mensen geen kwaad in hem. Maar nu kreeg de politie ter ore dat deze tiener erg gekweld was en in een woedende bui misschien wel iets misdaan had ten opzichte van de drie slachtoffers. Hij werd dan ook opgepakt voor verhoor en onder meer aan een leugendetectortest onderworpen. Hij werd alleen verhoord, ondanks zijn lage IQ van 72 en bekende de feiten. De test toonde aan dat hij niet loog en dus werd zijn verklaring voor waar aangenomen.

Zonderlinge jongeman

In die verklaring noemde Jessie nog twee vrienden: Damien Echols en Jason Baldwin. Vooral Echols kwam niet zo goed uit de verf. Hij was een op dat moment zonderlinge jongeman die zich steeds in het zwart kleedde en wel eens zweepte met de duivel. Vandaag herkennen we dit als gothic, maar toen was dit nog vrij onbekend. Zeker in dat deel van de VS, dat als zeer religieus bekend staat, was dit soort gedragingen taboe. Volgens Jessie waren hij en zijn twee vrienden bij Echols vertrokken nadat ze daar drugs hadden gebruikt. Ze gingen in het bos wandelen en kwamen daar de drie latere slachtoffers tegen. De tieners en de jongetjes speelden soldaatje in het kamp van de kinderen, maar al snel escaleerde dit. Jessie zei dat Damien Echols en Jason Baldwin de jongens plots ruw vastnamen en hen meevoerden naar de rivier. Die stond vroeger bekend als een plek waar satanische rituelen werden uitgevoerd. Daar zouden ze de kinderen mishandeld hebben en tenslotte verdronken. Daarna zei Echols tegen Jessie om een plastic zak bij hem thuis te gaan halen om de kinderen daar in te wikkelen. De rest is bekend.

Na deze bekentenis werden Damien Echols en Jason Baldwin onmiddellijk opgepakt. Zij beweerden onschuldig te zijn, maar maakten geen schijn van kans. Uiteindelijk werden Baldwin en Miskelley Jr. veroordeeld tot levenslang en Echols kreeg de doodstraf.

Protest

De drie jongens bleven echter volhouden dat ze onschuldig waren. Maar onder meer de getuigenis van Jessie Miskelley Jr. en van nog een andere getuigen bleven doorwegen.

De drie waren de meest gehate personen van het land. Dat veranderde echter toen er documentaire werd gemaakt van het hele voorval: Paradise Lost. Hierin werd het oneerlijke proces in kaart gebracht: bewijs dat werd genegeerd, getuigen die onder druk werden gezet enzovoort.

Stilaan veranderde de publieke opinie. De drie waren het slachtoffer van incompetent speurwerk en de druk van de media. Nu eiste het volk een nieuwe rechtszaak om zo alles recht te zetten. Dat had heel wat aarde in de voeten, maar in 2011 werden de drie inmiddels volwassen mannen vrijgelaten.

Andere verdachten

Nu bleek dat de drie tieners niet de daders waren, rees natuurlijk de vraag wie er wel verantwoordelijk is geweest voor deze moorden. In de loop van de tijd zijn er andere (nieuwe) verdachten naar voren gekomen. Dat waren onder meer de volgende personen.

• John Mark Byers: de adoptievader van één van de drie slachtoffers. Byers trad vooral in het daglicht toen hij in de documentaire Paradise Lost zich nogal agressief gedroeg. Hij bleek een wapenfreak te zijn die buiten een pistool waarmee hij op meloenen schoot die de drie tieners moesten voorstellen ook nog eens over een mes. Het was een inklapbaar jachtmes dat Byers na de documentaire aan één van de cameramannen had gegeven. Toen de crew naderhand het mes bekeek, leek er een bloedvlek op te zitten. Toen Byers hiermee werd geconfronteerd, zei hij dat hij dit mes één keer had gebruikt om hertenvlees te snijden. Maar onderzoek wees uit dat het menselijk bloed ging. Meer nog, het was hetzelfde bloedtype als dat van hem en zijn adoptiezoon. Byers zei toen dat hij zich wellicht ooit gesneden had. In de tweede Paradise Lost documentaire onderging Byers een leugendetectortest en doorstond deze met glans. Dat was voor iedereen het bewijs dat hij onschuldig was.
• Terry Hobbs: de stiefvader van één van de andere slachtoffers. Hij bleef tijdens het hele proces wat op de achtergrond, maar bleek achteraf een gewelddadige man te zijn die zijn toenmalige vrouw wel eens hardhandig aanpakte en zijn stiefzoon niet zo graag zag als hij destijds liet blijken. Vele jaren later werd er een haar dat op één van de slachtoffers werd gevonden via DNA gelinkt aan Hobbs.
• Chris Morgan en Brian Holland: deze twee tieners werden oorspronkelijk verdacht van de driedubbele moord. Zij waren drugsverslaafden uit de buurt die onmiddellijk na de feiten op de vlucht waren geslagen. Morgan moet de drie jongens zeker gekend hebben, want hij reed voordien steeds met de ijswagen rond in de streek. Omdat de twee ervandoor waren gegaan, ging men ervan uit dat zij in ieder geval meer moesten weten. Ze werden gearresteerd in Californië en een bloed- en urinetest werd uitgevoerd. Die werd naar West Memphis gestuurd, maar veel is er daar niet mee gedaan. In een leugendetectortest verklaarde Morgan dat hij door druggebruik zich vaak dingen niet meer kon herinneren. Maar beiden ontkenden ze iets van de moorden af te weten. Er werd verder geen onderzoek meer gedaan naar de twee jongens.
• “Mr. Bojangles”: dan rest er nog een geheimzinnige zwarte man die op de avond van de moorden langskwam bij de drive-in van een Bojangles restaurant. Hij vroeg eerst stotterend om hulp. Daarna ging hij naar de toiletten om zich te verschonen. Ondertussen belde de manager van het restaurant de politie die echter niet meteen kwam opdagen. De reden waarom de manager dit deed was simpel: de man hing vol met bloed. Toen de speurders later die nacht arriveerden, was de mysterieuze man uiteraard al lang weg. De muren van de toiletten waren echter met bloed besmeurd en er lag nog een zonnebril van de man. Er werden stalen van het bloed genomen en de bril werd meegenomen. Er werd echter nooit onderzoek naar gedaan.

De zaak O.J. Simpson

Amerika in rep en roer

Nog een zeer beruchte zaak uit de recente Amerikaanse geschiedenis. Wanneer voormalig American Football ster en acteur O.J. Simpson opgepakt wordt op verdenking van de moord op zijn ex Nicole en diens nieuwe vriend Ronald Goldman staat heel Amerika in rep en roer. Kon het zijn dat een ster als Simpson zich had verlaagd tot moord?

Wat gebeurde er?

Op 12 juni 1994 kreeg de politie een oproep binnen dat er iets verdachts aan de hand was in het appartement van Nicole Simpson, de ex van O.J. Wanneer agenten ter plaatse komen, horen ze de blaffende hond. Het was deze die de buren had gealarmeerd dat er iets niet klopte ten huize Simpson. Wanneer de agenten het huis naderen, merken ze dat het hek vooraan openstaat. Op de trappen naar de veranda liggen er bloedspatten en op de veranda zelf vinden ze het levenloze lichaam van Nicole in een plas bloed. Iets verderop had Ronald Goldman eenzelfde lot ondergaan. Beiden waren met verschillende messteken om het leven gebracht. Alsof een gek verblind door woede hen te lijf was gegaan. De eerste verdachte? O.J. Simpson, de ex-man van Nicole en voormalig cliënt van Goldman.

Na een eerste onderzoek op de crime scene waren de speurders er nog meer van overtuigd dat Simpson de dader moest zijn. En dus reden ze naar hem toe om hem te arresteren. Hij bleek onderweg te zijn met zijn wagen en werd aangemaand om halt te houden, hetgeen hij weigerde te doen. Dat leverde de iconische, vrijwel legendarische beelden op van Simpson die tegen 50 km/u. achtervolgd wordt door de politie. De achtervolging duurt tot aan het privé domein van de vedette, waar hij in de boeien wordt geslagen.

Geen bekentenis

Mochten de speurders gehoopt hebben dat O.J. meteen alles zou opbiechten, dan waren ze eraan voor de moeite. Simpson gaf geen duimbreed toe. Hij nam enkele advocaten onder de arm die hem tot het uiterste zouden verdedigen.

De speurders waren er zo van overtuigd dat ze hun dader hadden. Het bewijs was in hun ogen overdonderend. Simpson zou geen schijn van kans maken in de rechtszaal. En zo leefde heel Amerika toe naar wat bekend zou worden als ‘Het Proces van de Eeuw.’

De rechtszaak

Niemand van de speurders die eraan twijfelde dat ze O.J. Simpson de gevangenis in zouden leiden. Het openbaar ministerie bracht tal van experts naar voren die alleen maar in de richting van Simpson wezen door allerlei bewijzen. Zo was er een sok in de woonkamer aangetroffen die van O.J. was, er was het gegeven dat de dader in een vlaag van woede had gehandeld en Simpson bleek een ziekelijk jaloerse echtgenoot te zijn geweest die zelfs na de scheiding Nicole niet met rust kon laten. Zo zou hij haar met haar verjaardag bloemen en een verjaardagstaart hebben toegestuurd en had Nicole tegen haar vriendinnen gezegd dat ze soms nog gevolgd werd door een wagen die van hetzelfde type was als die van O.J. Nee, voor de speurders leed er geen enkele twijfel: O.J. Simpson, de voormalige vedette, had zijn ex-vrouw en diens nieuwe vriend om het leven gebracht.

De verdediging liet zich echter niet onbetuigd. De advocaten van Simpson brachten andere experts naar de rechtszaal die naar andere sporen wezen die O.J. moesten vrijpleiten. Zo was er vooral de getuigenis van een gerenommeerde sporenonderzoeker die wees naar voetsporen van een onbekende man. Terwijl de zaak op voorhand al gelopen leek te zijn, werd dit naarmate het proces vorderde steeds minder zeker. Ook al bleven de speurders en het openbaar ministerie overtuigd dat zij de zaak zouden gaan winnen.

Uitspraak

Wanneer de dag van de uitspraak aanbrak, zat iedereen in spanning te wachten. Niet alleen in de rechtszaal, maar in heel de VS. Het werd zelfs een soort blank tegen zwart spel. Wanneer het verdict ‘onschuldig voor moord’ viel, was iedereen verrast. Sommigen zakten ineen van ontgoocheling, anderen sprongen recht van vreugde. O.J. Simpson en zijn advocaat vielen in mekaars armen. De speurders en het openbaar ministerie gingen verslagen de rechtszaal uit. Hoe kon het dat zij een zo goed als gewonnen zaak toch verloren hadden? En ging er nu werkelijk een moordenaar vrijuit of klopt het uiteindelijke verdict? Speurders blijven volhouden dat O.J. schuldig was terwijl mensen uit het Simpson kamp alle zaken begonnen aan te kaarten waar de speurders in de fout waren gegaan.

Conclusie

De zaak O.J. Simpson blijft tot op vandaag voor beroering en verdeeldheid zorgen in de VS en misschien wel de ganse wereld. Tegenwoordig kijken hobbyspeurders in de richting van onder meer de zoon van O.J., die volgens hen een vals alibi had en ten tijde van de moord bijzonder kwaad was op zijn stiefmoeder, en ook een lokale drugsdealer werd genoemd.

Of we ooit de volledige waarheid zullen te weten komen over wat er op die twaalfde juni 1994 is gebeurd, is vrij onzeker. Maar misschien is het die onzekerheid die ervoor zorgt dat deze zaak zo legendarisch is gebleven.